سلام . من دختر مذهبی و عاطفی هستم . حدود یک سال پیش...

ناشناس ( تحصیلات : لیسانس ، 20 ساله )

سلام . من دختر مذهبی و عاطفی هستم . حدود یک سال پیش با یکی از دختران هم کلاسی ام کم کم سر درسو و.. رابطه مان صمیمی تر شد تا این که الان حدود 7-8 ماه هست دوستان صمیمی هم هستیم.ا درس میخواند و و دختر غیر مذهبی است اما یه سری از تفکرات و اخلاقش را دوست دارم و دختر بسیار کتابخوانی است .اوایل دوستی مان راجع مسلیل مختلف علمی و عقیدتی بحث میکردیم و با اینکه اختلافاتی با هم داشتیم اما همدیگه رو خیلی دوست داشتیم از حدود 5 ماه ÷یش اخلاقایی ازش دیدم که به دلم نمیشه اولا این دوستم بسیار مغروره و با ادم های بسیار کمی دوسته و حتی از سلام علیک کردن هم خوشش نمیاد و همه رو مسخره میکنه البته خودش اینا رو بد نمیدونه و .راستش من دقیقا برعکسم تو.سلام پیش قدم میشم و دلم میخواد با همه خوب باشم .دوستم مدام گیر میده دلت خوشه چرا انقدر با بقیه خوبی .راستش این دوستم بیماری افسردگی شیدایی و وسواس فکری داره و توی خانواده گرم و صمیمی بزرگ نشده و خیلی مودیه . یه روز میگه خیلی دوست دارم . یه روز میگه رابطمونو کم کنیم بعد شبش میگه نه میخوام باهات دوست باشم .منو اسیر کارای خودش کرده برای اینکه ناراحت نشه مجبورم توی دانشگاه ساعتهای طولانی براش وایسم و یا با تلفتن باهاش راجع مسایل خاله زنکی حرف بزنم .احساس میکنم عوض شده دیگه نمیتونیم باهام راجع به مسایل مختلف حرف بزنیم چون بر خلاف ظاهر روشنفکری که داره هر کس که مثل خودش فکر نکنه رو مسخره میکنه مثلا اعتقاد به خدا را ضعف شخصیت میدونه. دیکه خیلی خسته شدم ولی از یه طرفم خیلی دوسش دارم و دلم نمیخواد رابطمو باهاش قطع کنم و دوستم به نحویه که نمیشه رابطمو باهاش کم کنم یا باید همین جوری ادامه بدم یا کاملا قطع کنم . راستش فکر میکنم اونم منو دوست داره ولی نمیدونم انقدر از رفتاراشو و کاراش دلخورم خیلی حساس ترم شدم حرف زدن باهاشم میدونم فایده ای نداره .دلم میخواست بهش کمک کنم چون این دوستم معنی دوست داشتن رو خیلی تو زندگیش ندیده ولی انگار نمیشه . به نظرتون من رابطمو چجوری باهاش مدیریت کنم واقعا کلافه ام

مشاور (سید حبیب الله احمدی)